تو کوتاه بیا....

پادشاهی عالمی ربانی را گفت :" مرا پندی ده و موعظتی گو، که به آن رضای خلق و خالق هر دو حاصل کنم."عالم گفت: "در روز، داد گدایان بده تا خلق از تو راضی باشند و در شب، داد گدایی سرده تا خالق از تو راضی باشد."

تا همین چند وقت پیش وقتی بهم میگفتن رضایت خلق را باید خرید. البته بیشار در مواقع ناراحتی میگفتن فلانی مادرشوهرته اشکال نداره تو چیزی نگو، فلانی دوستته تو چیزی نگو فلانی همسایته تو چیزی نگوو... متوجه نمی شدم چرا باید کوتاه اومد کوتاه میومدو چون خوشم از دردسر نمیومد نه اینکه درک کرده باشم باید در برخوردهات با همه مردم حتی کسی که یه لحظه میاد و میره باید گذشت داشته باشی و آروم باشی. چه برسه به آدمایی که قراره همیشه باهات باشن اینطور آدمها حتی اگه بدی کردن باید درجا فراموش کرد نمیگم آدم زیرک نباشه و حواسش به رفتارای بقیه نباشه نه ولی میگم تا حد امکان مخصوصا اگه طرف بهت نزدیکه باید آروم و با سعه ی صدر برخورد کرد. این روزها که با یکی از بچه های اتاق کشمکش درست شده و خیلی دربارم دروغ گفته به مسئولین دانشگاه، هر کارمندی جلو چشمم میاد هر باغبونی هر دانشجویی هر استادی همش میگم کاش با این خیلی بهتر بودم اینجا بدردم میخورد. راستش فکر میکنم روز حساب وکتاب هم اینطور حالی داشته باشه هر چقدر خوب رفتار کرده باشه پیش خودش بگه کاش با این بهتر بودم. حالا فکرشو بکنید یکی از اطرافیان که زیادبراتون مهم نبوده مثلا شهید شده باشه و اونجا حق شفاعت داشته باشه چقدر دل آدم میسوزه وپیش خودش میگه کاش حداقل فلان روز سلام گرمتری باهاش داشتم کاش فلان روز اینطور میشد کاش این کارش میفتاد به من و کل کاظ دیگه.
سختیها وآزمایشات دنیا میگذره ولی کاش در اون دنیا نگیم اینو که من میشناختم چرا باهاش اینطور رفتار کردم کاش به من یه نگاهی بندازه.

نامه کردار و گفتار بشر                     خود بود روشنگر هر خیر وشر 
نامه ای با جان او آمیخته                   می شود بر گردنش آویخته
نامه یا نقش دقیق نفس او                  یا که از هر لحظه عمرش عکس او
نامه رد یا قبول بندگی                         یا سرافرازی و یا شرمندگی